حمید غلامی؛ محمدرضا مهردادی؛ مهدی نجفی؛ مهدی بی نیاز
چکیده
کمی نمودن سهم منابع رسوبات بادی به منظور اولویتبندی آنها و کاهش یا کنترل فرسایش بادی ضروری میباشد. هدف از این تحقیق، کمی نمودن عدمقطعیت سهم منابع رسوبات بادی با استفاده از تکنیک انگشتنگاری و روش شبیهسازی مونتکارلو در دشت سیرجان میباشد. بدین منظور، 46 نمونۀ سطحی شامل 6 نمونۀ پهنههای ماسهای به عنوان منطقۀ رسوب ...
بیشتر
کمی نمودن سهم منابع رسوبات بادی به منظور اولویتبندی آنها و کاهش یا کنترل فرسایش بادی ضروری میباشد. هدف از این تحقیق، کمی نمودن عدمقطعیت سهم منابع رسوبات بادی با استفاده از تکنیک انگشتنگاری و روش شبیهسازی مونتکارلو در دشت سیرجان میباشد. بدین منظور، 46 نمونۀ سطحی شامل 6 نمونۀ پهنههای ماسهای به عنوان منطقۀ رسوب بادی و 40 نمونه از منابع بالقوۀ رسوبات بادی شامل Qt (13=n)، Qc (17=n)، Qsg (5=n) و Dc (5=n) جمعآوری گردید. پس از آمادهسازی نمونهها، غلظت هشت عنصر ژئوشیمیایی به عنوان ردیاب در آزمایشگاه اندازهگیری شد و سپس منابع رسوبات بادی با استفاده از یک فرآیند آماری دو مرحلهای شامل آزمونهای آماری کروسکال‌والیس و آنالیز تحلیل تشخیص گام به‌گام تفکیک شدند. در نهایت، ردیابهای بهینه به عنوان پارامتر ورودی به مدل ترکیبی در نظر گرفته شد و عدم قطعیت مربوط به سهمهای ارائه شده، توسط روش شبیهسازی مونتکارلو محاسبه گردید. نتایج نشان داد که چهار ردیاب Fe، K، Mg و Cu به عنوان ردیاب بهینه انتخاب شدند و کمیسازی سهم منابع با استفاده از این چهار ردیاب انجام گردید. منابع اصلی تأمین‌کنندۀ رسوب برای رسوبات بادی در منطقۀ مورد مطالعه، Qc و Dc شناخته شدند و همچنین عدمقطعیت کامل (100٪-0) در سهم برخی منابع محاسبه گردید. بنابراین فعالیتهای مدیریتی به منظور کنترل و تثبیت فرسایش بادی باید در این دو منبع به منظور جلوگیری از برداشت ذرات متمرکز گردد. با توجه به کارایی بالای این روش، استفاده از آن به منظور کمی نمودن سهم منابع رسوبات بادی در سایر مناطق با فرسایش بادی فعال پیشنهاد میگردد.
