حسین بشری؛ مصطفی ترکش اصفهانی؛ طیبه شاهآبادی؛ محمدرضا مصدقی
چکیده
پژوهش حاضر به منظور بررسی پیامدهای کاربردِ پساب شهری بر برخی ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی خاک در مراتع منطقة سگزی واقع در شرق اصفهان انجام شد. 6 سایت مطالعاتی با توجه به نوع پوشش گیاهی دستکاشت (گونههای تاغ، قرهداغ) و روش آبیاری (شیاری، غرقابی، و بدون آبیاری) انتخاب شد و در هر سایت حداقل چهار و حداکثر دوازده تکرار انتخاب شد و از لایههای ...
بیشتر
پژوهش حاضر به منظور بررسی پیامدهای کاربردِ پساب شهری بر برخی ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی خاک در مراتع منطقة سگزی واقع در شرق اصفهان انجام شد. 6 سایت مطالعاتی با توجه به نوع پوشش گیاهی دستکاشت (گونههای تاغ، قرهداغ) و روش آبیاری (شیاری، غرقابی، و بدون آبیاری) انتخاب شد و در هر سایت حداقل چهار و حداکثر دوازده تکرار انتخاب شد و از لایههای ۰ ـ۱۰ و ۱۰ ـ۳۰ سانتیمتری خاک نمونهبرداری شد. بافت، مقدار مادة آلی، اسیدیته، رسانایی الکتریکی، میزان سدیم، کلسیم، و منیزیم محلول، و پایداری ساختمان خاک (رس قابل پراکنش) برای 94 نمونة خاک بررسی و با استفاده از تجزیة واریانس و تجزیة مؤلفههای اصلی تحلیل شد. بر اساس نتایج، استفاده از پساب با شستوشوی نمکهای محلول خاک و انتقال آنها به عمق خاک و افزودن مواد آلی و معدنی تغییراتی در خاک ایجاد کرد. رسانایی الکتریکی خاک در سایتهای بدون آبیاری (۰ ـ۱۰ سانتیمتری) یا آبیاری به شیوة شیاری (۱۰ ـ۳۰ سانتیمتری) به طور معنیداری (05/0=α) بیش از سایتهایی با آبیاری غرقابی بود. کاربرد پساب موجب افزایش میزان مادة آلی خاک، نسبت به مناطق بدون آبیاری، شد و میزان پایداری خاکدانهها نیز به طور معنیداری (05/0=α) افزایش یافت. استفاده از پساب به کاهش سدیم محلول خاک منجر شد و، در نتیجه، میزان رس قابل پراکنش کاهش یافت و بر پایداری ساختمان خاک افزوده شد. در مجموع، استفاده از پساب در پروژههای احیای مراتع، با توجه به اینکه خطرهای زیستمحیطی کمتری نسبت به کاربردِ آن در عرصههای کشاورزی دارد، توصیه میشود.