محمد پیچند؛ قاسمعلی دیانتی تیلکی؛ احسان ساداتی
چکیده
به منظور بررسی اثرهای هیدروپرایمینگ و تنش خشکی بر خصوصیات جوانهزنی بذور Cymbopogon olivieri آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار و 50 عدد بذر در هر تکرار مورد بررسی قرار گرفت و پارامترهای جوانهزنی ارزیابی شدند. عامل اول تیمار هیدروپرایمینگ در چهار سطح (0، 24، 48 و 72 ساعت) و عامل دوم محلول پلی‌اتیلن‌گلایکول 6000 در ...
بیشتر
به منظور بررسی اثرهای هیدروپرایمینگ و تنش خشکی بر خصوصیات جوانهزنی بذور Cymbopogon olivieri آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار و 50 عدد بذر در هر تکرار مورد بررسی قرار گرفت و پارامترهای جوانهزنی ارزیابی شدند. عامل اول تیمار هیدروپرایمینگ در چهار سطح (0، 24، 48 و 72 ساعت) و عامل دوم محلول پلی‌اتیلن‌گلایکول 6000 در سطوح 0، 4-، 8- و 16- بار در شرایط آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تفاوت بین میانگین‌ها با استفاده از آزمون دانکن (05/0>P) مقایسه شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر متقابل تیمار زمان هیدروپرایمینگ و پلی‌اتیلن‌گلایکول سبب ایجاد اختلاف معنی‌دار بر سرعت جوانهزنی، طول ساقه‌چه و وزن تر و خشک ساقه‌چه (01/0>P) و شاخص قدرت (05/0>P) شد ولی بر پارامترهای درصد جوانهزنی، میانگین مدت زمان جوانهزنی، طول ریشه‌چه و وزن تر و خشک ریشه‌چه تأثیر معنی‌داری نداشت. تیمار 4- بار و بدون پرایمینگ (شاهد) بالاترین درصد جوانهزنی و تیمار 8- بار 48 ساعت کمترین درصد جوانهزنی را به ترتیب 49 و 14 درصد را دارا بودند. تیمار 8- بار 48 ساعت پرایمینگ بالاترین سرعت جوانهزنی را داشت. مقایسه میانگین نتایج نشان‌دهنده عدم جوانهزنی تیمار 16- بار در همه زمان‌های هیدروپرایمینگ بود. بر اساس نتایج به‌دست آمده، تیمار پلی‌اتیلن-گلایکول 4- و 8- بار در مدت زمان 48 و 72 ساعت هیدروپرایمینگ تأثیر مثبت بر درصد جوانهزنی بذر، سرعت جوانهزنی، شاخص قدرت و طول ریشه‌چه و ساقه‌چه Cymbopogon olivieriداشتند.
سمیه دهداری؛ زهره خورسندی کوهانستانی؛ فاطمه شجاعی؛ روح انگیز کاظمی
چکیده
به منظور ارزیابی تأثیر زئولیت در رشد گیاهان در شرایط کم آبی، در این تحقیق پس از آماده سازی خاک گونههای Cymbopogon olivieri ،Medicago sativa، Medicago scutellata در سه سطح زئولیت (2 گرم و 4 گرم و صفر در کیلوگرم خاک گلدان) با 15 تکرار در نظر گرفته شد. پس از اطمینان از جوانهزنی بذرها، تنش 7 روزۀ آبیاری بر روی آنها اعمال گردید. نتایج نشان داد که با اعمال تنش اول ...
بیشتر
به منظور ارزیابی تأثیر زئولیت در رشد گیاهان در شرایط کم آبی، در این تحقیق پس از آماده سازی خاک گونههای Cymbopogon olivieri ،Medicago sativa، Medicago scutellata در سه سطح زئولیت (2 گرم و 4 گرم و صفر در کیلوگرم خاک گلدان) با 15 تکرار در نظر گرفته شد. پس از اطمینان از جوانهزنی بذرها، تنش 7 روزۀ آبیاری بر روی آنها اعمال گردید. نتایج نشان داد که با اعمال تنش اول تأثیر کاربرد زئولیت در بهبود زندهمانی و تعدیل تنش خشکی نمایان میشود و ملاحظه میشود که در تیمارهای 2 گرم و 4 گرم زئولیت درصد زندهمانی و سبز شدن نهالها نسبت به شاهد بیشتر است. به تدریج با اعمال تنشها میانگین تعداد نهالهای باقیمانده در تیمارهای شاهد پایین آمد. بیشترین درصد تعداد پایۀ باقیمانده (زنده مانی جوانهها)، طول کل گیاه، وزن تر ساقه و وزن خشک ساقه در گونۀ Cymbopogon olivieri و در سطح 4 گرم زئولیت میباشد. عملکرد صفاتی چون طول ساقۀ تر، وزن تر گیاه، وزن خشک گیاه و وزن تر ریشه نیز در تیمار 4 گرم زئولیت و در گونۀ Medicago scutellata افزایش داشته است. بیشترین وزن خشک ریشه در گونۀ Medicago sativa با کاربرد 4 گرم زئولیت میباشد. طول ریشۀ تر در هر سه گونۀ گیاهی مورد نظر در هیچ یک از تیمارها تفاوت معنی‌داری نداشت.
مجتبی اخوان ارمکی؛ حسین آذرنیوند؛ محمد حسن عصاره؛ علی اشرف جعفری؛ علی طویلی
چکیده
تنشهای محیطی، بهویژه تنش خشکی، از مهم‌ترین عوامل کاهش و اختلال در مراحل مختلف رشد و نمو گیاهی، به‌خصوص جوانهزنی، در مناطق خشک و نیمه‌خشک ایران است. بدین منظور آزمایشی، به صورت فاکتوریل، در قالب طرحی کاملاً تصادفی، با چهار تکرار در شرایط آزمایشگاه به اجرا درآمد. در این آزمایش از چهار ژنوتیپ گونة مرتعی Bromus tomentellus (تهران ...
بیشتر
تنشهای محیطی، بهویژه تنش خشکی، از مهم‌ترین عوامل کاهش و اختلال در مراحل مختلف رشد و نمو گیاهی، به‌خصوص جوانهزنی، در مناطق خشک و نیمه‌خشک ایران است. بدین منظور آزمایشی، به صورت فاکتوریل، در قالب طرحی کاملاً تصادفی، با چهار تکرار در شرایط آزمایشگاه به اجرا درآمد. در این آزمایش از چهار ژنوتیپ گونة مرتعی Bromus tomentellus (تهران 92، کردستان 630، شهرکرد 3414، و لرستان 9507) و چهار تیمار خشکی (آب مقطر، 3-، 6-، و 9- بار) استفاده شد. در این آزمایش، درصد جوانهزنی، طول ریشه‌چه، طول ساقه‌چه، طول گیاهچه، نسبت طول ریشه‌چه به طول ساقه‌چه، وزن خشک گیاهچه، وزن تر گیاهچه، نسبت وزن خشک به وزن تر گیاهچه، سرعت جوانهزنی، و شاخص بنیة بذر اندازهگیری شد. نتایج نشان داد با افزایش تنش خشکی، به‌جز نسبت وزن خشک به وزن تر گیاهچه، سایر صفات به طور چشمگیری کاهش یافتند. این کاهش در همة صفات مورد ارزیابی در تغییر پتانسیل از 3- به 6- بار حداکثر بود. به طور کلی، در میان ژنوتیپ‌های مورد آزمایش، ژنوتیپ لرستان (9507) در پتانسیلهای مورد مطالعه جوانهزنی (آب مقطر، 3-، 6-، و 9- بار) مناسبی را نشان داد و از این نظر بر سایر ژنوتیپ‌ها برتری معنی‌داری داشت. از پارامترهای مورد ارزیابی، طول گیاهچه و شاخص بنیة بذر بیشترین واکنش را به تغییر پتانسیل آب نشان دادند. در بین سطوح تنش خشکی، پتانسیلهای 6- و 9- بار بهترین سطوح جهت ارزیابی مقاومت به خشکی بودند.
